"Κύριε καθηγητά, ο Α/γός ΓΕΣ και το Επιτελείο του θα ήθελαν να σας ακούσουν τα στελέχη του ΓΕΣ ..."
"Κύριε Συνταγματάρχα, με χαρά να περάσουμε μία ώρα μαζί με τα στελέχη σας ..."
Κανονίσαμε απο πριν, τα πάντα: το θέμα της ομιλίας, τη λίστα καλεσμένων (μου / απόφοιτοί μου στο ΓΕΣ / ΓΕΕΘΑ /ΥΕΘΑ), αν θα έρθει αμάξι να με πάρει, όλα. Μόνο την παρουσίαση δεν έστειλα τελικά, την έφερα μαζί μου. Τελικά έβρεχε, αλλά πήγα με τη μηχανή, κοντά γαρ απο το εν Αθήναις ενδιαίτημα.
--- ΣΚΕΨΕΙΣ μετά την ομιλία ---
Λοιπόν δεν ξέρω τι έχουμε στο νου μας, τι είχαμε ακούσει, τι άποψη έχουμε σχηματίσει τέλος πάντων για ένα ακροατήριο με πολλά "αστέρια" και σχεδόν μόνο στολές.
Γι΄ αυτό θα τα πώ πάλι, όπως γίνονται συνήθως στο στρατό:
1. Όλοι είναι στην ώρα τους.
Ξέροντας την απαιτούμενη ακρίβεια, έφτασα στις 09:02 στην πύλη, με λίγο βροχούλα. Ήδη είχα δεχτεί κλήση / μήνυμα στις 09:01 απο τον αδημονούντα σύνδεσμο, Ταγματάρχη. Στις 09:30 είχαμε τελειώσει διατυπώσεις και στησίματα και απολαύσαμε ένα τσάι με τον Ταξίαρχο και τον Συν/χη Διεύθυνση Δόγματος και Εκπαίδευσης, γαρ. Είχαμε πολλά να πούμε.
2. Όλα γίνονται με ευγένεια και τάξη.
Στις 09:50 ως καλοί προσκαλούντες καθίσαμε κοντά στην είσοδο, για να ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΟΥΜΕ τους ερχόμενους. Εκεί γνώρισα τους πρώην φοιτητές μου (ο ένας ήδη Α./νχης, σε ανωτέρους τους). Όλα σημαντικά και με ζέστη. Καμία επιτήδευση, καμία προσπάθεια, δεν φαινόταν, τουλάχιστον. Εκεί, στις 10:01 έφτασε ο ανώτατος τη τάξει, και τυπικά επίσημος host. Κανένας δεν μπήκε μετά απο αυτόν, όλοι είχαν έρθει. Πουθενά φυσικά τσιγάρα, αποτσίγαρα, graffiti, και τα λοιπά.
3. Στη διάλεξη πάμε προετοιμασμένοι. Και προσέχουμε.
Όλοι είχαν κάτι να σημειώνουν, έστω και κινητό. Οι περισσότεροι μπλοκάκι, "καγιέ" που μας έλεγε η κυρία Ζουβέν, στην Αραχώβης & Ασκληπιού, το 1981. Όλοι κάθονταν σωστά, με κοιτούσαν στα μάτια όταν το ήθελα, πρόσεχαν. Κουνούσαν το κεφάλι. Κι αν μιλούσαν, ήταν ΕΚΕΙ.
4. Η αίσθηση της αποστολής είναι σημαντική.
Όσο και αν έχουν γίνει όλα "ίσιωμα" πια. μπορούσα να καταλάβω τις "δονήσεις" του κοινού όποτε έλεγα λέξεις όπως η Εθνική Άμυνα, η 34 ΜΚΤΑΞ αλλά και "πρέπει όλοι να προσπαθήσουμε, για τα παιδιά μας". Ήξερα ότι αν τους κερδίσω, ή αν απλά είμαι ο τωρινός ανώτερος, θα θέσουν τις δυνάμεις τους στην υπηρεσία μου. Όλες.
Στο τέλος, σε μία ερώτηση που εστίαζε στην "άκαμπτη στάση του Στρατού", ότι δηλαδή αυτό είναι μία δυασκολία (όλα είναι top-down), δεν άντεξα:
"Μα, έχετε όμως το πρόνόμιο να είστε ένας οργανισμός που ακούει και εκτελεί.
Σε καλούς καιρούς, σε άλλες χώρες, αυτο είναι μάλλον "μη καινοτόμο".
Αλλά στην Ελλάδα, σήμερα, είστε ένας οργανισμός σαφώς πάνω απο τον μέσο όρο.
Στην αξιοπιστία, στην αξιολόγηση, στην άσκηση, στην αξιοκρατία, στην εκτέλεση, στο σχεδιασμό."
Έτσι είναι.
Οι άνθρωποι που είδα είναι πιο καλοί αρωγοί, ακόμη και για την αλλαγή, απο πολλούς.
Έχουν κι αυτοί δρόμο βελτίωσης, αλλά μπορείς να βασιστείς στοιχειωδώς πάνω τους. Και σαν κοινό σε μια ομιλία, αλλά και για κάτι πιο ουσιαστικό.
Ας το συνειδητοποιήσουμε.
Μέχρι νεωτέρας, πάντα, όπου τα νιάτα, οι επιχειρήσεις, οι δήμοι, οι πολιτικοί μας θα ανέβουν και πάλι (?) λίγο ψηλότερα...
---- ΣΗΜΕΡΑ, πάλι ---
Ευχαριστώ για τις προσπάθειες και τα καλά τους λόγια:
Τον Ταγματάρχη, τον Συνταγματάρχη, τον Ταξίαρχο, τον Στρατηγό.
Με χαρά να συνεργαστούμε πάλι !
Δείτε την παρουσίαση εδώ: https://www.slideshare.net/charalabidis/ss-124715080
